Τρομοκρατία—Ποια Είναι η Λύση;

[ARchiv@L]

Τρομοκρατία—Ποια Είναι η Λύση;

 
ΑΝ έχετε ποτέ ταξιδέψει αεροπορικώς, θα έχετε δει με τα ίδια σας τα μάτια την επίδραση της τρομοκρατίας. Σχεδόν σε όλα τα διεθνή αεροδρόμια είναι υποχρεωτικοί οι έλεγχοι ασφαλείας. Τα μέτρα ασφαλείας για την τρομοκρατία στοιχίζουν μια ολόκληρη περιουσία στις κυβερνήσεις και στις αεροπορικές εταιρίες. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και μόνο δαπάνησε περίπου 65 εκατομμύρια δολάρια για την ασφάλεια. Πόσο αποτελεσματικά είναι αυτά τα μέτρα;

 
Από ορισμένες απόψεις αποδίδουν. Στα περασμένα 20 χρόνια, στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο βρέθηκαν περίπου 35.000 πιστόλια και εκρηκτικοί μηχανισμοί, και έγιναν 13.000 συλλήψεις. (Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α.) Η Ελ Αλ, η Ισραηλινή αεροπορική εταιρία, η οποία έχει ίσως τους αυστηρότερους ελέγχους ασφαλείας απ’ όλες τις άλλες, έχει μειώσει δραστικά τις επιτυχίες των τρομοκρατών στον αέρα.

Όμως, οι κυβερνήσεις και άλλες υπηρεσίες στην πραγματικότητα ασχολούνται με τα συμπτώματα μάλλον παρά με τις αιτίες. Τα μέτρα που παίρνουν δεν επηρεάζουν τη βασική αιτία μιας αρρώστιας που είναι βαθιά ριζωμένη στη σύγχρονη κοινωνία—μιας αρρώστιας που πηγάζει από το μίσος και την ιδιοτέλεια. Οι αδικίες και οι ανισότητες αφθονούν και συνεχώς πολλαπλασιάζονται όποια κι αν είναι η επικρατούσα ιδεολογία. Επομένως, πού μπορεί να βρεθεί λύση; Μπορεί η θρησκεία να μεταβάλει το μίσος σε αγάπη; Μπορεί η πολιτική να φέρει ενότητα από τη διχόνοια; Μπορούν τα Ηνωμένα Έθνη πραγματικά να ενώσουν τα έθνη; Ή μήπως υπάρχει κάποια άλλη λύση;

Έχει η Θρησκεία τη Λύση;

Η τρομοκρατική κατάσταση που επικρατεί από το 1969 στη Βόρεια Ιρλανδία έχει στοιχίσει τη ζωή σε 2.000 και πλέον ανθρώπους, και έχει προκαλέσει τον τραυματισμό 20.000 ατόμων σε μια χώρα με 1,5 εκατομμύριο πληθυσμό. Οι ανταγωνιστές ομολογούν ότι έχουν την ίδια Χριστιανική κληρονομιά, που βασίζεται στο συλλογισμό ότι «ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννου 4:8) Παρ’ όλα αυτά η τρομοκρατία των Καθολικών και των Προτεσταντών συνεχίζεται. Όπως γράφει ο Τζων Χίκεϋ στο βιβλίο του Religion and the Northern Ireland Problem, στην Αγγλική (Η Θρησκεία και το Πρόβλημα της Βόρειας Ιρλανδίας): «Τώρα είναι δυνατόν . . . να δεχτείς τους κινδύνους και το θάνατο σαν μια συνέπεια του γεγονότος ότι απλώς είσαι ένας Ρωμαιοκαθολικός ή ένας Προτεστάντης· να δεχτείς τα βίαια αντίποινα—θρησκευτικές δολοφονίες—σαν έναν τρόπο για να διατηρεί η Βόρεια Ιρλανδία τη δική της μορφή της ‘ισορροπίας του τρόμου’».

Ο ίδιος συγγραφέας δηλώνει επίσης: «Στη [Βόρεια Ιρλανδία] δεν καταπιέζει η πολιτική τη θρησκεία. . . . Αυτό που συμβαίνει μάλλον είναι ότι η θρησκεία εμπνέει την πολιτική». Αν έχουν έτσι τα πράγματα, τότε αυτή είναι μια πολιτική αμοιβαίου φόνου και εκδίκησης.

Οι περισσότερες θρησκείες ισχυρίζονται ότι διδάσκουν την αγάπη σαν ένα βασικό αξίωμα. Ένα μεγάλο ποσοστό τρομοκρατών έχουν δεσμούς με τη θρησκεία—ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Βουδιστές, Ινδουιστές, Σιχ, και άλλα. Αλλά μέχρι ποιο βαθμό επηρεάζει η θρησκεία τις ενέργειές τους; Στο βιβλίο του The Ultimate Weapon—Terrorists and World Order στην Αγγλική (Το Απόλυτο Όπλο—Οι Τρομοκράτες και η Παγκόσμια Τάξη) ο Ίαν Σράιμπερ παραθέτει από τον ηγέτη του IRA Ρουάιρι Ο’Μπραντάιχ: «Κάποτε ήμουν μαζί μ’ έναν πολύ σκληρό άντρα. Μαζί είχαμε τοποθετήσει μια βόμβα, που θα έσκαγε κάτω από ένα απόσπασμα Βρετανών στρατιωτών. . . . Και πραγματικά αυτοί σταμάτησαν πάνω στα εκρηκτικά. Και τι λέτε ότι έκανε αυτός ο σκληρός άντρας; Ακριβώς πριν κάνει τη σύνδεση για να εκραγεί η βόμβα και να τους κομματιάσει, έκλεισε τα μάτια του. Μετά έκανε το σταυρό του και ψιθύρισε με ευλάβεια: ‘Ο Κύριος να αναπαύσει τις ψυχές τους!’».

Οι δεξιόφρονες Καθολικοί στην Ισπανία δεν εμποδίστηκαν από τη θρησκεία να σχηματίσουν τη δική τους τρομοκρατική ομάδα, γνωστή σαν Guerrilleros del Cristo Rey, ή Αντάρτες του Βασιλιά Χριστού. Σύμφωνα με τους συγγραφείς του βιβλίου The Terrorists (Οι Τρομοκράτες), οι Guerrilleros «οφείλουν την ύπαρξή τους τόσο στη θρησκεία όσο και στην πολιτική».

Μήπως θα πρέπει να μας εκπλήσσει η αποτυχία της θρησκείας να αναχαιτίσει την τρομοκρατία; Ο καθηγητής Κ. Ε. Ζόππο, του τμήματος πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, γράφει: «Όταν οι οργανωμένες θρησκείες της Δύσης έρχονται αντιμέτωπες με τη χρήση βίας για πολιτικούς σκοπούς, στερούν από τους θρησκευτικούς εχθρούς τους εκείνα τα ηθικά δικαιώματα που προωθούν ανάμεσα στους δικούς τους πιστούς . . . και μάλιστα επιτρέπουν την τρομοκρατία ενάντια στους ‘αλλόθρησκους’». Συνεχίζει αναφέροντας τη Σταυροφορία στον καιρό του Πάπα Ουρβανού του Β΄. Δηλώνει: «Η Σταυροφορία αναμενόταν να υποτάξει παντοτινά το Ισλάμ και θεωρούνταν σαν ο ‘πόλεμος που θα τερμάτιζε τους πολέμους’. Το Ισλάμ θεωρούνταν ως η ενσάρκωση όλων των δυνάμεων του κακού. Ενώ ο φόνος ενός εχθρού Χριστιανού στρατιώτη θα χάριζε στον Χριστιανό στρατιώτη που τον σκότωσε 40 μέρες εξαγορά αμαρτιών, ο φόνος Μουσουλμάνων έφτασε να σημαίνει ‘πλήρη εξαγορά των αμαρτιών’».—The Rationalization of Terrorism, στην Αγγλική (Δη Ρασιοναλαϊζέισιον οφ Τέρορισμ).

Και άλλες θρησκείες επίσης ευνοούν το φόνο ενός άπιστου, ή ενός αλλόθρησκου. Πιστεύουν ότι αυτός ο φόνος είναι ένα διαβατήριο για τον ουράνιο παράδεισό τους. Επομένως, η θρησκευτική πίστη ενός τρομοκράτη μπορεί στην πραγματικότητα να ισχυροποιήσει τα κίνητρά του να σκοτώσει ή και ακόμα να κάνει βομβιστικές ενέργειες που θα του στοιχίσουν τη ζωή.

Υπάρχει Πολιτική Λύση;

Οι ειδικοί στις πολιτικές και στρατιωτικές υποθέσεις στη Δύση έχουν τις δικές τους λύσεις για την τρομοκρατία, αν και δεν συμφωνούν πάντοτε στην εφαρμογή αυτών των λύσεων. Η πολιτική των εθνών-θυμάτων τώρα είναι ‘οφθαλμός αντί οφθαλμού’. Ο Ουίλλιαμ Κέησυ, διευθυντής της CIA (Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών), δηλώνει: «Δεν θα διστάσουμε να λάβουμε βίαια μέτρα για να εμποδίσουμε, να προλάβουμε, ή να απαντήσουμε σε τρομοκρατικές ενέργειες εκεί όπου οι περιστάσεις ευνοούν τη χρήση δύναμης. Πολλές χώρες, περιλαμβανομένων και των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν τις απαιτούμενες δυνάμεις και ικανότητες για να εξαπολύσουν επιχειρήσεις ενάντια στις τρομοκρατικές ομάδες».—Hydra of Carnage, στην Αγγλική (Ίντρα οφ Κάρνετζ).

Η επιδρομή των Ηνωμένων Πολιτειών στη Λιβύη τον Απρίλιο του 1986, σαν αντίποινα για μια τρομοκρατική έκρηξη βόμβας σε ένα νυχτερινό κέντρο του Βερολίνου, αντιπροσωπεύει αυτή τη φιλοσοφία. Αλλά αυτός ο τρόπος ενέργειας απαιτεί ένα άμεσο τίμημα—απώλειες πολιτών στη Λιβύη, που θεωρούνταν αναπόφευκτες από τις αρχές των Η.Π.Α., και η απώλεια ενός αεροπλάνου των Η.Π.Α. με το πλήρωμά του. Η τρομοκρατία και η αντιτρομοκρατία έχουν επίσης το κρυφό τους τίμημα—σε γόητρο και αξιοπιστία.

Οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί τα θεωρούν αυτά σαν φυσιολογικές θυσίες σ’ αυτή τη μορφή του κρυφού πολέμου. Όπως γράφει ο Μπένζαμιν Νετανγιάχου: «Όλοι οι πολίτες σε μια δημοκρατία που απειλείται από την τρομοκρατία θα πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους, κατά κάποιο τρόπο, σαν στρατιώτες ενωμένους σε μάχη. Δεν θα πρέπει να πιέζουν την κυβέρνησή τους να συνθηκολογήσει ή να υποχωρήσει στην τρομοκρατία. . . . Αν σοβαρά επιθυμούμε να κερδίσουμε τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία, οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να υπομείνουν θυσίες και ακόμα, στην περίπτωση που θα έχαναν αγαπημένα τους πρόσωπα, τον αβάσταχτο πόνο».—Terrorism—How the West Can Win (Τρομοκρατία—Πώς Μπορεί να Κερδίσει η Δύση).

Έτσι λοιπόν, θα μπορούσε η πολιτική να απομακρύνει τις βασικές αιτίες της τρομοκρατίας; Θα μπορούσαν να τακτοποιηθούν οι αδικίες και να εξαλειφθεί ο κίνδυνος της σημερινής κατάστασης; Όχι, σύμφωνα με τους πολιτικούς σχολιαστές. Γιατί όχι; Επειδή, όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, αυτοί οι ίδιοι λένε ότι μεγάλο μέρος της τρομοκρατίας είναι απλώς ένα ακόμα μέσο που χρησιμοποιείται στη σύγκρουση μεταξύ των δυο μεγάλων πολιτικών συστημάτων. Επομένως, η πολιτική τρέφει την τρομοκρατία.

Για παράδειγμα, ο Γάλλος συγγραφέας και δημοσιογράφος Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ έγραψε: «Οι τρομοκράτες στα μανιφέστα τους και στα βιβλία τους περιγράφουν τις επιθέσεις τους ενάντια στη δημοκρατία σαν ‘στρατηγική έντασης’. Η άποψη είναι ότι πολύ πιο εύκολα αλλάζει το πολίτευμα από φασισμό σε κομμουνισμό παρά από δημοκρατία σε κομμουνισμό. Επομένως, οι ‘επαναστάτες’ πρέπει πρώτα να ωθήσουν τις δημοκρατικές κυβερνήσεις σ’ ένα φασιστικό πρότυπο συμπεριφοράς έτσι ώστε σε δεύτερη φάση, να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό πάνω στις στάχτες του φασισμού». Έτσι, σε μερικές χώρες οι τρομοκράτες σκόπιμα δολοφονούν αξιωματικούς του στρατού για να προκαλέσουν στρατιωτικό πραξικόπημα με δεξιά απόκλιση.

Μπορεί ο Ο.Η.Ε. να Αναχαιτίσει Αυτήν την Τάση;

Ο πολιτικός επιστήμονας Κ. Ε. Ζόππο εξήγησε το δίλημμα στο οποίο βρίσκεται ο Ο.Η.Ε.: «Δεν προκαλεί έκπληξη . . . το γεγονός ότι τα Ηνωμένα Έθνη δεν έχουν καταφέρει να φτάσουν σε κάποια συμφωνία σχετικά με το τι είναι διεθνής τρομοκρατία ή ποιες θα ήταν οι κατάλληλες αντιδράσεις των χωρών-μελών». Αυτό δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη σε κανέναν αν κατανοήσουμε ότι ο Ο.Η.Ε. είναι μια διεθνής αρένα στην οποία οι μεγάλες δυνάμεις μπλέκονται σ’ ένα παιχνίδι λέξεων με αποτέλεσμα να αδρανούν οι προσπάθειές τους ενάντια στην τρομοκρατία.

Ένας άλλος παράγοντας είναι ότι στον Ο.Η.Ε., τα δημοκρατικά έθνη-θύματα της τρομοκρατίας αποτελούν τη μειοψηφία. Όπως έδειξε ο Ζόππο: «Σε μια απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. για τη διεθνή τρομοκρατία . . . ενώ εκφραζόταν ‘βαθιά ανησυχία για τις πράξεις της διεθνούς τρομοκρατίας’, επαναβεβαιώθηκε ‘το αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας όλων των λαών που βρίσκονται κάτω από αποικιοκρατικά και ρατσιστικά καθεστώτα καθώς επίσης και άλλες μορφές ξενοκρατίας’». Αυτή η ίδια απόφαση καταδίκαζε «τη συνέχιση των καταπιεστικών και τρομοκρατικών ενεργειών από τα αποικιοκρατικά, ρατσιστικά, και ξενοκρατικά καθεστώτα που στερούν από τους λαούς το νόμιμο δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία».

Έτσι, σύμφωνα με τον Ζόππο, ο Ο.Η.Ε. έχει καθιερώσει έναν διπλό κανόνα σχετικά με την τρομοκρατία. Συνεχίζει: «Ανεπίσημα, η τρομοκρατία συγχωρείται όταν χρησιμοποιείται σαν μέσο για εθνική αυτοδιάθεση και καταδικάζεται όταν χρησιμοποιείται από ένα κράτος για να εμποδίσει την ανεξαρτησία. Τα νεοϊδρυμένα έθνη, επειδή τα ίδια έχουν χρησιμοποιήσει την τρομοκρατία σαν ένα μέσο για απελευθέρωση, δεν το βρίσκουν κατάλληλο να κατηγορούν άλλους σαν τρομοκράτες». (The Rationalization of Terrorism) Επομένως ο Ο.Η.Ε. δεν είναι ένα αποτελεσματικό όργανο ενάντια στην τρομοκρατία. Δεν επικρατεί η ηθική επειδή, όπως συμπεραίνει ο Ζόππο, «η πολιτική στην πραγματικότητα είναι που καθορίζει το τι είναι ηθικό». Στο μεταξύ, τα αθώα θύματα της τρομοκρατίας υποφέρουν και πεθαίνουν.

Μια Αδελφότητα Χωρίς Τρόμο

Ο Ίαν Σράιμπερ εξηγεί το δίλημμα που αντιμετωπίζουν τα έθνη: «Το ανησυχητικό γεγονός είναι ότι εκείνες οι χώρες που θα επιθυμούσαν να εξαλείψουν την τρομοκρατία από τον κόσμο—και δεν φαίνεται να είναι και πολλές—αναγκάζονται να αρκούνται σε ημίμετρα. Είτε οι καθιερωμένες τιμωρίες δεν εντυπωσιάζουν τους τρομοκράτες, που είναι αποφασισμένοι να κάνουν θυσίες για χάρη μιας ιδεολογίας, είτε προκαλούν μια βίαιη αντίδραση από την πλευρά εκείνων που έχουν ακόμα την ικανότητα να πολεμήσουν».—The Ultimate Weapon—Terrorists and World Order.

Καθώς αναλύει το πρόβλημα, ο Καθηγητής Ζόππο συμπεραίνει: «Δύσκολα βρίσκεται σύγχρονο έθνος που να έχει δημιουργηθεί χωρίς τρόμο». Αυτό φαίνεται να δείχνει ότι ο τρόμος είναι ένα αναπόφευκτο στοιχείο των πολιτικών διαδικασιών. Κι όμως μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχει ένα «έθνος» που δημιουργήθηκε χωρίς τρόμο ή βία—χωρίς πολιτική ανάμειξη. Είναι ένα έθνος που αριθμεί πάνω από τρία εκατομμύρια, από λαούς όλου του κόσμου, που προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς, γλώσσες, και θρησκείες. Ποιοι είναι αυτοί; Είναι οι άνθρωποι που σας επισκέφτηκαν με αυτό το περιοδικό—οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Αυτοί αποτελούν κάτι παραπάνω από μια διεθνή ένωση ανθρώπων. Είναι μια υπερεθνική αδελφότητα, που τώρα έχει κοινή πίστη και θεόδοτη ελπίδα. Εξαπλώνουν παγκόσμια την επιρροή τους, όχι με τρομοκρατία, αλλά με εκπαίδευση από την Αγία Γραφή που προωθεί την ειρήνη. Στην ουσία, σε κάθε έθνος της γης, συστήνουν την κυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού κάτω από τον Χριστό σαν τη μόνη λύση για τα προβλήματα που ανθρώπινου γένους.—Ματθαίος 6:9, 10.

Ναι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ξεπεράσει την πολιτική και τον διαιρετικό εθνικισμό που έχει σαν αποτέλεσμα τους πολέμους και την τρομοκρατία. Τώρα αποτελούν ένα λαό ο οποίος ζει με γνήσια ειρήνη και ο οποίος προετοιμάζεται για τον καιρό εκείνο, που σύντομα πλησιάζει, όταν η γη θα κυβερνιέται μόνο από τη Βασιλεία του Θεού. Αυτό δεν θα επιτευχθεί με παγκόσμια μεταστροφή αλλά με παγκόσμια εκκαθάριση στον πόλεμο του Θεού στον Αρμαγεδδώνα.—Ματθαίος 24:37-39· Αποκάλυψις 16:14, 16.

Τότε, οι πράοι θα απολαμβάνουν αληθινή ειρήνη και αιώνια ζωή πάνω στη γη. (Τίτον 1:2· Αποκάλυψις 21:3, 4) Αν επιθυμείτε να μάθετε περισσότερα γι’ αυτή τη Βασιλεία, όπου δεν θα υπάρχει πια τρομοκρατία, παρακαλούμε μη διστάσετε να έρθετε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην κοινότητά σας ή να γράψετε στους εκδότες αυτού του περιοδικού στη χώρα σας.

Στα περασμένα 20 χρόνια, στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο βρέθηκαν περίπου 35.000 πιστόλια και εκρηκτικοί μηχανισμοί, και έγιναν 13.000 συλλήψεις.—(Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών)

«Ακριβώς πριν κάνει τη σύνδεση για να εκραγεί η βόμβα και να τους κομματιάσει, έκλεισε τα μάτια του. Μετά έκανε το σταυρό του και ψιθύρισε με ευλάβεια: ‘Ο Κύριος να αναπαύσει τις ψυχές τους!’»

Η Βασιλεία του Θεού Κάτω από τον Ιησού Χριστό θα Απομακρύνει την Τρομοκρατία

Λέγεται ότι η τρομοκρατία είναι ο πόλεμος του απελπισμένου που θεωρεί τον εαυτό του ότι είναι σε μειονεκτική θέση. Κάτω από τη Βασιλεία του Θεού κανένας δεν θα χρειάζεται να αισθάνεται σε μειονεκτική θέση, όπως φαίνεται από τις επόμενες προφητείες που αναφέρονται στην κυβέρνηση του Ιησού Χριστού:

«Θεέ, δος την κρίσιν σου εις τον βασιλέα και την δικαιοσύνην σου εις τον υιόν του βασιλέως· δια να κρίνη τον λαόν σου εν δικαιοσύνη και τους πτωχούς σου εν κρίσει. Θέλει κρίνει τους πτωχούς του λαού· θέλει σώσει τους υιούς των πενήτων και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα. Διότι θέλει ελευθερώσει τον πτωχόν κράζοντα και τον πένητα και τον αβοήθητον. Θέλει ελεήσει τον πτωχόν και τον πένητα· και τας ψυχάς των πενήτων θέλει σώσει. Εκ δόλου και εξ αδικίας θέλει λυτρόνει τας ψυχάς αυτών· και πολύτιμον θέλει είσθαι το αίμα αυτών εις τους οφθαλμούς αυτού».—Ψαλμός 72:1, 2, 4, 12-14.

*** g87 8/1 σ. 11-14 ***

 

---

πηγή:

 

---

(για το αρχείο μας)

Τρομοκρατία—Ποια Είναι η Λύση; – .pdf