Poniedziałek 3 lipca

[ARchiv@L]

Kto by się wywyższał, będzie ukorzony, a kto by się korzył, będzie wywyższony (Mat. 23:12).

Wywyższanie innych osób, nawet jeśli są to namaszczeni bracia Chrystusa, byłoby niewłaściwe. Mówiąc o chrześcijańskich starszych, Biblia zachęca do naśladowania ich wiary, nigdzie zaś nie nakazuje, by jakiegoś człowieka wynosić do rangi naszego wodza (Hebr. 13:7). Wprawdzie o pewnych ludziach powiedziano w Piśmie Świętym, że są „godni podwójnego szacunku”. Jednak zasługują na to nie z racji swego namaszczenia, ale dlatego, że „bardzo dobrze przewodzą” oraz „ciężko pracują, przemawiając i nauczając” (1 Tym. 5:17). Dlatego osoby z powołaniem niebiańskim czułyby się zakłopotane, gdyby inni wyrażali im przesadne uznanie lub kierowali na nich nadmierną uwagę. Co gorsza, pomazańcom traktowanym w szczególny sposób trudno byłoby zachować pokorę (Rzym. 12:3). A przecież nikt z nas nie chciałby stać się dla nikogo z braci Chrystusa przyczyną potknięcia! (Łuk. 17:2). w16.01 4:9