Search the Community

http://veranstaltungen.meinestadt.de/gelsenkirchen/event-detail/34258792

1 ΜΑΪΟΥ 2013ΓΕΡΜΑΝΙΑ Το Γερμανικό Κράτος Παρασημοφορεί Μάρτυρα του Ιεχωβά ΖΕΛΤΕΡΣ, Γερμανία—Στις 22 Φεβρουαρίου 2013, ο Πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Χορστ Ζεεχόφερ, απένειμε σε μια Μάρτυρα του Ιεχωβά, τη Ματίλντε Χαρτλ, το παράσημο του Τάγματος της Αξίας. Το συγκεκριμένο παράσημο είναι η μεγαλύτερη τιμητική διάκριση σε πολίτη από πλευράς της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας για την προσφορά του στο έθνος. Η κ. Χαρτλ, η οποία ζει στη Βαυαρία, τιμήθηκε για την πολυετή φροντίδα του ανάπηρου γιου της, του Μάρτιν, ο οποίος τώρα είναι 26 χρονών. Από παιδί ο Μάρτιν υποφέρει από τη μυϊκή δυστροφία του Ντουσέν, μια ασθένεια που οδηγεί στη σταδιακή εκφύλιση και εξασθένηση των μυών. Ως εκ τούτου, η κ. Χαρτλ πρέπει να σηκώνεται πολλές φορές τη νύχτα για να τον φροντίζει επειδή μεταξύ άλλων χρειάζεται να παρακολουθεί και να ρυθμίζει την αναπνοή του, καθώς επίσης να καθαρίζει την αναπνευστική οδό του από τα φλέγματα για να μην πάθει κάποια λοίμωξη ή πνευμονία. Η κ. Χαρτλ είχε έναν ακόμη γιο τον Μαξ, ο οποίος έπασχε από την ίδια ασθένεια, καθώς και από νοητική υστέρηση. Δυστυχώς, ο Μαξ πέθανε το 2008, σε ηλικία 19 χρονών. Η κ. Χαρτλ φρόντιζε ταυτόχρονα με αγάπη και τα δυο της παιδιά επί πολλά χρόνια. Όταν τη ρώτησαν πού βρίσκει τη δύναμη να παρέχει τόσο επιμελή φροντίδα, η κ. Χαρτλ απάντησε: «Παίρνω δύναμη από την πίστη μου. Ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, θεωρώ τη ζωή ιερή. Θέλω να κάνω τη ζωή του γιου μου πιο γλυκιά παρά την αναπηρία του, και θα συνεχίσω αυτή την προσπάθεια όσο ζω και μπορώ». Ο πρωθυπουργός επαίνεσε την κ. Χαρτλ και τα υπόλοιπα πρόσωπα που τιμήθηκαν σε αυτή την περίσταση λέγοντας: «Ο καθένας σας συνέβαλε στο να γίνει ο κόσμος μας λίγο καλύτερος». Πληροφορίες για τα ΜΜΕ: Διεθνές Γραφείο Ενημέρωσης: J. R. Brown, τηλ. +1 718 560 5000 Γερμανία: Wolfram Slupina, τηλ. +49 6483 41 3110 Το Γερμανικό Κράτος Παρασημοφορεί Μάρτυρα του Ιεχωβά (2013)

Η οικογένεια Φαλκόνε σε συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 ΓΕΡΜΑΝΙΑ Γερμανικά Δικαστήρια Αναγνωρίζουν τις Συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά ως Θρησκευτικές Γιορτές Τον Απρίλιο του 2012, η εφτάχρονη Βίβιεν Φαλκόνε έδωσε στον διευθυντή του σχολείου της ένα σημείωμα από τους γονείς της, ζητώντας άδεια να απουσιάσει μία ημέρα από το σχολείο. Η οικογένειά της σχεδίαζε να παρακολουθήσει μια ετήσια τριήμερη θρησκευτική συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μάιντς. Η διεύθυνση του σχολείου απέρριψε το αίτημα της οικογένειας να απουσιάσει η Βίβιεν από το σχολείο για να παρευρεθεί στο πρόγραμμα της Παρασκευής. Εντούτοις, οι γονείς της Βίβιεν, από ενδιαφέρον για την πνευματική εκπαίδευσή της, την πήραν μαζί τους στη συνέλευση παρά την άρνηση του σχολείου. Επίσης, προσέφυγαν στην Κρατική Σχολική Επιθεώρηση (Επιθεώρηση) αναφορικά με την άρνηση της διεύθυνσης του σχολείου να της δώσει άδεια. Η Επιθεώρηση, αντί να αναγνωρίσει τη συνέλευση ως θρησκευτική γιορτή, τους επέβαλε διοικητικό πρόστιμο. Αυτή η αρνητική απόφαση της Επιθεώρησης θα μπορούσε να έχει επιβαρυντικές συνέπειες για τους γονείς της Βίβιεν επειδή, σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο, η αδικαιολόγητη απουσία από το σχολείο θεωρείται παραβίαση της νομικής υποχρέωσης που έχουν οι γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Η εν λόγω παράβαση τιμωρείται είτε με πρόστιμο είτε, σε ακραίες περιπτώσεις, με φυλάκιση. Οι γονείς της Βίβιεν, βλέποντας το ζήτημα υπό ευρύτερο πρίσμα, θεώρησαν ότι αυτή η άρνηση καταστρατηγεί τη θρησκευτική τους ελευθερία και το δικαίωμά τους να ανατρέφουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Το Δικαίωμα για Τήρηση Θρησκευτικών Γιορτών στο Εδώλιο Οι γονείς της Βίβιεν, ο Στέφανο και η Ελίζα, προσέφυγαν σε ένα διοικητικό δικαστήριο αμφισβητώντας τις ενέργειες της Επιθεώρησης. Υποστήριξαν ότι οι ολοήμερες θρησκευτικές συνάξεις τούς δίνουν την ευκαιρία να αποδίδουν ως οικογένεια λατρεία στον Θεό και να ενισχύουν την πίστη τους. Δήλωσαν: «Οι συνελεύσεις είναι σημαντικά ετήσια γεγονότα και ειδικές περιστάσεις στη θρησκευτική μας ζωή». * Το δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ των γονέων, αναγνωρίζοντας τις ετήσιες περιφερειακές συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά ως θρησκευτικές γιορτές. Η Επιθεώρηση εφεσίβαλε την απόφαση, υποστηρίζοντας ότι οι συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν είναι θρησκευτικές γιορτές εφόσον πρόκειται για εορταστικές εκδηλώσεις και όχι για συγκεκριμένες ημέρες που θεωρούνται άγιες, όπως είναι τα Χριστούγεννα, το Πάσχα ή οι εθνικές γιορτές. Στις 27 Ιουλίου 2015, το Ανώτερο Διοικητικό Δικαστήριο της Έσης επικύρωσε την απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου. Το ανώτερο δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο καθορισμός μιας θρησκευτικής γιορτής εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την άποψη της ίδιας της θρησκευτικής οργάνωσης. Το δικαστήριο έκρινε ότι υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στα θρησκευτικά ζητήματα και στα κρατικά, δηλώνοντας: «Σε διαφορετική περίπτωση, το κράτος θα καταστρατηγούσε τόσο την αυτονομία την οποία εγγυάται ο Βασικός Νόμος [δηλαδή το Σύνταγμα της Γερμανίας] στις θρησκευτικές και στις ιδεολογικές οργανώσεις όσο και την ανεξαρτησία τους εντός των ορίων των αρμοδιοτήτων τους». Το Κράτος είναι «υποχρεωμένο να διακρατεί ιδεολογική και θρησκευτική ουδετερότητα». Το ανώτερο δικαστήριο παρέπεμψε επίσης στον επίσημο ιστότοπο των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ο οποίος εξηγεί ότι οι Μάρτυρες θεωρούν τις συνελεύσεις τους θρησκευτικές γιορτές. Το δικαστήριο δήλωσε ότι, όταν η Επιθεώρηση απέρριψε το αίτημα της οικογένειας Φαλκόνε να απουσιάσει η κόρη τους από το σχολείο, «δεν έλαβε υπόψη της το δικαίωμα του παιδιού στη θρησκευτική ελευθερία . . . καθώς και το δικαίωμα των γονέων . . . να παρέχουν θρησκευτική και ιδεολογική εκπαίδευση στα παιδιά τους». Το δικαστήριο κατέληξε λέγοντας ότι η «γνώμη [της Επιθεώρησης] συγκρούεται με την ουδετερότητα η οποία απαιτείται από το Κράτος». «Η συμμετοχή σε μια λιτή εορταστική θρησκευτική εκδήλωση συνιστά ειδικό λόγο για απαλλαγή από τα σχολικά μαθήματα».—Ανώτερο Διοικητικό Δικαστήριο της Έσης Ολοκληρωμένη Εκπαίδευση Στο άκουσμα της θετικής απόφασης, οι γονείς της Βίβιεν δήλωσαν: «Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, θεωρούμε σημαντική τη σχολική εκπαίδευση και προσπαθούμε να ενσταλάξουμε στα παιδιά μας αγάπη για τη μάθηση. Θεωρούμε επίσης πολύ σημαντική τη θρησκευτική εκπαίδευση, επειδή μέσω αυτής τα παιδιά μας μαθαίνουν να αγαπούν τα πνευματικά πράγματα και να αναπτύσσουν προσωπική σχέση με τον Θεό, κάτι που τα βοηθάει να είναι καλοσυνάτα, στοχαστικά και ολοκληρωμένα άτομα. Ευχαριστούμε πολύ τις δικαστικές αρχές για αυτή την απόφαση». Ο Άρμιν Πικλ, δικηγόρος της οικογένειας Φαλκόνε, δήλωσε: «Αυτή η απόφαση αναγνωρίζει ότι οι συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι ιερές περιστάσεις και επιβεβαιώνει το δικαίωμα των γονέων να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η συγκεκριμένη απαλλαγή από τα μαθήματα με σκοπό την παρακολούθηση αυτών των συνελεύσεων θα ωφελεί σε όλη τη διάρκεια των σχολικών τους χρόνων τους μαθητές που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ελπίζω ότι και σε άλλες χώρες οι δικαστικές αρχές θα λάβουν υπόψη τους αυτή τη θετική απόφαση όταν εξετάζουν υποθέσεις που αφορούν αυτό το ζήτημα».

Γνωρίζετε πως εκτός από Εβραίους, τσιγγάνους, άτομα με ειδικές ανάγκες, ομοφυλόφιλους και αντιστασιακούς, οι Ναζί σκότωναν και δικούς τους; Πως έκλειναν ακόμα Άριους Γερμανούς μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης; Και όμως! Το έκαναν. Μεταξύ όλων των άλλων, το Ναζιστικό καθεστώς είχε βάλει στο στόχαστρό του τους Γερμανούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθώς -λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων- αρνούνταν να αναμειχθούν σε πολιτικά ζητήματα, να εγγραφούν στο ναζιστικό κόμμα, να αποδώσουν χαιρετισμό λέγοντας "Χάιλ Χίτλερ" (που σημαίνει "Υγεία στον Χίτλερ" ή "Ζήτω ο Χίτλερ") και να υπηρετήσουν στο γερμανικό στρατό. Υπολογίζεται ότι, από τους συνολικά 25.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Γερμανία και σε χώρες που βρίσκονταν υπό την κατοχή των Ναζί, περίπου 4.200-10.000 κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και γύρω στους 1.500-5.000 έχασαν τη ζωή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. -------------------------------- Σε περίπτωση αναδημοσίευσης αυτού του άρθρου, ο παρακάτω σύνδεσμος πρέπει να είναι ενεργός και δεν επιτρέπεται να αφαιρεθεί. Πηγή: http://www.voltarakia.gr/index.php/mas-endiaferei/item/633-oi-germanoi-martyres-pou-skotonan-oi-nazi

ΣΤΗ διάρκεια της ολέθριας θητείας του ως καγκελάριος της Γερμανίας, ο Αδόλφος Χίτλερ έλαβε δεκάδες χιλιάδες επιστολές. Μάλιστα, Μάρτυρες από περίπου 50 χώρες έστειλαν στον Χίτλερ γύρω στις 20.000 επιστολές και τηλεγραφήματα, διαμαρτυρόμενοι για την κακομεταχείριση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η ΣΚΟΠΙΑ 2011 *** w11 “Defiance That Commands Respect” ***

Μάρτυρες του Ιεχωβά | Νομικές Ειδήσεις για τη Γερμανία | JW.ORG https://www.jw.org/el/ειδήσεις/νομικές-υποθέσεις/κατά-περιοχή/γερμανία/

Ήμουν αξιωματικός στα γερμανικά Ες-Ες, την επίλεκτη φρουρά του Χίτλερ, και υπηρετούσα στο κάστρο Βέβελσμπουργκ. Τον Απρίλιο του 1945, διατάχθηκα να εκτελέσω κάποιους κρατουμένους σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης εκεί κοντά. Επρόκειτο για Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τα Ες-Ες απαιτούσαν τυφλή υπακοή στην εξουσία. Αυτό μου δημιούργησε ένα ηθικό δίλημμα. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ. ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ το 1922 σε ένα χωριό κοντά στον ποταμό Ρήνο στη Γερμανία. Παρότι στην περιοχή κυριαρχούσε το Ρωμαιοκαθολικό στοιχείο, η οικογένειά μας ανήκε σε μια ομάδα Πιετιστών, ενός θρησκευτικού κινήματος που εμφανίστηκε το 17ο αιώνα. Το 1933, όταν ήμουν 11 χρονών, ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία στη Γερμανία. Λίγα χρόνια αργότερα, επειδή διέπρεπα τόσο στα μαθήματα όσο και στον αθλητισμό, επιλέχθηκα για να φοιτήσω σε μια ακαδημία κοντά στο Μαρίενμπουργκ, το σημερινό Μάλμπορκ της Πολωνίας. Εκεί, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου, διαποτίστηκα από την εθνικοσοσιαλιστική, ή ναζιστική, ιδεολογία. Οι σπουδαστές διδάσκονταν την τιμή, την επιμέλεια, την πιστότητα, την υπακοή, το αίσθημα του καθήκοντος και τον ευλαβικό σεβασμό για τη γερμανική μας κληρονομιά. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και τα Ες-Ες Όταν ξέσπασε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος το 1939, κατατάχθηκα στο τάγμα των Ες-Ες Λαϊμπσταντάρτε Άντολφ Χίτλερ, μια επίλεκτη στρατιωτική μονάδα, την οποία διοικούσε ο Χίτλερ αυτοπροσώπως. Αυτή παρείχε σωματοφύλακες για κυβερνητικούς αξιωματούχους και χρησιμοποιούνταν για ειδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Βρέθηκα σε μάχες στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα. Όταν ήμουν στη Βουλγαρία, παρακολούθησα μια λειτουργία την οποία τέλεσε κάποιος στρατιωτικός ιερέας. Τότε αναρωτήθηκα: “Άραγε κάνει και ο εχθρός τις ίδιες λειτουργίες; Ευλογεί ο Θεός τον πόλεμο; Υποστηρίζει κάποια παράταξη;” Αργότερα, επιλέχθηκα να φοιτήσω στη Γιούνκερσούλε, μια ακαδημία για νεαρούς που προορίζονταν να γίνουν υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί. Έπειτα, αποσπάστηκα σε μια μονάδα η οποία φρουρούσε το αρχηγείο του Ράιχ στο Βερολίνο, όπου κάποια φορά είδα τον Χίτλερ να ουρλιάζει σε έναν υψηλά ιστάμενο πολιτικό μπροστά σε κόσμο. “Απαράδεκτη συμπεριφορά”, σκέφτηκα, αλλά δεν τόλμησα να το ξεστομίσω! Στο Βερολίνο γνώρισα την Ίνγκε, που επίσης εργαζόταν στο αρχηγείο. Ενώ ετοιμαζόμασταν να παντρευτούμε, απροσδόκητα η μονάδα μου μεταφέρθηκε αεροπορικώς στο ρωσικό μέτωπο—χωρίς επαρκή χειμερινό ιματισμό! Εμείς οι στρατιώτες δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που συνέβαινε, καθώς το χειμώνα του 1941-1942 η θερμοκρασία έπεφτε κάτω από τους μείον 30 βαθμούς Κελσίου. Εκεί μου απονεμήθηκε για δεύτερη φορά ο Σιδηρούς Σταυρός. Αργότερα, έπειτα από σοβαρό τραυματισμό, μεταφέρθηκα αεροπορικώς πίσω στη Γερμανία. Με την Ίνγκε παντρευτήκαμε το 1943. Έπειτα μετατέθηκα στο αρχηγείο του Χίτλερ στο Ομπερζάλτσμπεργκ, στα βουνά της Βαυαρίας. Εκεί βρισκόταν και ο Χάινριχ Χίμλερ, ο επικεφαλής των Ες-Ες, ο οποίος κανόνισε να με φροντίζει ο προσωπικός του μασέρ και γιατρός, ο Φέλιξ Κέρστεν. Αργότερα έμαθα ότι ο Κέρστεν είχε ένα κτήμα, το Χαρτσβάλντε, κοντά στο Βερολίνο. Προς το τέλος του πολέμου, ζήτησε από τον Χίμλερ να επιτρέψει σε Μάρτυρες του Ιεχωβά από κάποιο κοντινό στρατόπεδο συγκέντρωσης να εργαστούν εκεί. Ο Χίμλερ συμφώνησε, και ο Κέρστεν τούς φέρθηκε με σεβασμό. Μια Μάρτυρας του Ιεχωβά η οποία εργαζόταν για τον Κέρστεν στη Σουηδία έβαζε κάθε φορά στη βαλίτσα του μια Σκοπιά για τους Μάρτυρες στη Γερμανία.* Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Μπαίνουν στη Ζωή Μου Στα τέλη του 1944, ο Χίμλερ με διόρισε προσωπικό υπασπιστή ενός στρατηγού των Ες-Ες ο οποίος ήταν διοικητής του κάστρου Βέβελσμπουργκ, ενός οχυρού 400 ετών κοντά στην πόλη Πάντερμπορν. Ο Χίμλερ σκόπευε να μετατρέψει το Βέβελσμπουργκ σε ναό της ιδεολογίας των Ες-Ες. Κοντά στο οχυρό βρισκόταν το μικρό στρατόπεδο συγκέντρωσης Νιντερχάγκεν, το οποίο στέγαζε μια ιδιαίτερη κατηγορία κρατουμένων—τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι αποκαλούνταν και Σπουδαστές της Γραφής. Ένας κρατούμενος ονόματι Ερνστ Σπεχτ ήρθε αρκετές φορές να μου κάνει κάποιες θεραπείες. «Καλημέρα σας, κύριε», έλεγε όταν με έβλεπε. Κάποια μέρα τον ρώτησα αυστηρά: «Γιατί δεν λες “Χάιλ Χίτλερ!”;» Εκείνος απάντησε διακριτικά: «Μεγαλώσατε σε Χριστιανική οικογένεια;» «Ναι. Μεγάλωσα ως Πιετιστής». «Τότε θα ξέρετε ότι η Αγία Γραφή υπόσχεται πως η σωτηρία (χάιλ, στη γερμανική) έρχεται μόνο μέσω ενός προσώπου, του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό δεν μπορώ να πω “Χάιλ Χίτλερ!”» Κατάπληκτος και συνάμα εντυπωσιασμένος, τον ρώτησα: «Γιατί είσαι εδώ;» «Είμαι Σπουδαστής της Γραφής», απάντησε. Οι συζητήσεις με τον Ερνστ και με έναν άλλον Μάρτυρα, τον Έριχ Νικολάιτσιγκ, ο οποίος εργαζόταν ως κουρέας, άγγιξαν την καρδιά μου. Αλλά αυτού του είδους οι συζητήσεις απαγορεύονταν, και ο διοικητής μου με διέταξε να σταματήσω. Παρ’ όλα αυτά, πίστευα ότι αν κάθε άνθρωπος στη Γερμανία—μια αποκαλούμενη Χριστιανική χώρα με εκατομμύρια θρησκευόμενους—συμπεριφερόταν όπως οι Μάρτυρες, δεν θα είχε γίνει πόλεμος. “Να τους θαυμάζουν έπρεπε, όχι να τους διώκουν”, σκεφτόμουν. Εκείνο το διάστημα, μια χήρα τηλεφώνησε σε αλλόφρονα κατάσταση και ζήτησε μεταφορικό μέσο για το γιο της, ο οποίος χρειαζόταν επειγόντως εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Έδωσα αμέσως εντολή για τη μεταφορά του, αλλά ο διοικητής μου ανακάλεσε την εντολή. Γιατί; Επειδή ο σύζυγος εκείνης της γυναίκας είχε εκτελεστεί ως μέλος της ομάδας που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Χίτλερ τον Ιούλιο του 1944. Το παιδί πέθανε, και εγώ δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα για να το βοηθήσω. Αυτό το περιστατικό βαραίνει τη συνείδησή μου μέχρι σήμερα. Παρότι δεν ήμουν ούτε 25 χρονών, άρχισα να βλέπω τη ζωή όπως πραγματικά είναι—όχι όπως την παρουσίαζε η ναζιστική προπαγάνδα. Ταυτόχρονα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι διδασκαλίες τους κέρδιζαν ολοένα και περισσότερο το θαυμασμό μου. Αυτό με τη σειρά του οδήγησε στην πιο κρίσιμη απόφαση της ζωής μου. Τον Απρίλιο του 1945, καθώς τα Συμμαχικά στρατεύματα πλησίαζαν, ο διοικητής μου έσπευσε να φύγει από το Βέβελσμπουργκ. Έπειτα κατέφθασε μια μονάδα με εντολές από τον Χίμλερ να καταστρέψουμε το οχυρό και να σκοτώσουμε τους φυλακισμένους. Ο διοικητής του κοντινού στρατοπέδου συγκέντρωσης μου έδωσε έναν κατάλογο των κρατουμένων που έπρεπε να εκτελεστούν—όλους τους Μάρτυρες. Γιατί; Είχε ακουστεί ότι αυτοί ήξεραν πού βρίσκονταν κάποια πολύτιμα έργα τέχνης που είχε αρπάξει το Τρίτο Ράιχ και τα οποία ήταν προφανώς κρυμμένα σε ορισμένα από τα κτίρια. Αυτό το μυστικό δεν έπρεπε να διαρρεύσει! Τι θα έκανα, λοιπόν, εγώ με την εντολή εκτέλεσης; Πλησίασα το διοικητή του στρατοπέδου και είπα: «Τα αμερικανικά στρατεύματα έρχονται. Δεν νομίζετε ότι είναι καλύτερα να φύγετε εσείς και οι άντρες σας;» Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να τον πείσω! Και τότε έκανα το αδιανόητο για έναν αξιωματικό των Ες-Ες—παρήκουσα διαταγή, και οι Μάρτυρες έζησαν. Τιμή μου να Είμαι Αδελφός Τους Μετά τον πόλεμο, η Ίνγκε και εγώ ήρθαμε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και αρχίσαμε να κάνουμε επισταμένη μελέτη της Γραφής. Μας βοήθησε μια από αυτούς ονόματι Αουγκούστε, καθώς και άλλα άτομα. Οι τραυματισμοί μου από τον πόλεμο και η σκληρή μεταπολεμική περίοδος έκαναν τη ζωή δύσκολη. Παρ’ όλα αυτά, αφιερωθήκαμε στον Ιεχωβά και βαφτιστήκαμε—εγώ το 1948, η Ίνγκε το 1949. Κάποια φορά τη δεκαετία του 1950, αρκετοί Μάρτυρες οι οποίοι στη διάρκεια του πολέμου βρίσκονταν στο Βέβελσμπουργκ διευθέτησαν να ξανασυναντηθούν εκεί. Μεταξύ αυτών ήταν ο Ερνστ Σπεχτ, ο Έριχ Νικολάιτσιγκ και ένας άλλος πιστός κρατούμενος, ο Μαξ Χόλβεγκ. Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή να αποκαλούμαι αδελφός τους, διότι αυτοί οι θαρραλέοι άνθρωποι του Θεού διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να μου δώσουν μαρτυρία. Στη συνάντηση αυτή ήταν και η Μάρτα Νίμαν, η οποία είχε διατελέσει γραμματέας στο Βέβελσμπουργκ. Είχε και εκείνη εντυπωσιαστεί βαθιά από τη διαγωγή των Μαρτύρων και είχε αφιερωθεί στον Ιεχωβά. Κοιτώντας στο παρελθόν, βλέπω πάμπολλες αποδείξεις ότι «ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του [Σατανά του Διαβόλου]»—κάτι που δεν αντιλαμβανόμουν ως αφελής, ιδεαλιστής νεαρός. (1 Ιωάννη 5:19) Βλέπω επίσης καθαρά την τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να υπηρετεί κάποιος τυραννικά καθεστώτα σαν του Χίτλερ και στο να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Αυτά τα καθεστώτα απαιτούν τυφλή υπακοή, ενώ ο Ιεχωβά θέλει να τον υπηρετούμε από αγάπη που βασίζεται σε ακριβή γνώση της προσωπικότητάς του και των σκοπών του όπως αποκαλύπτονται στην Αγία Γραφή. (Λουκάς 10:27· Ιωάννης 17:3) Ναι, τον Ιεχωβά θα υπηρετώ όσο ζω! [Υποσημείωση] Βλέπε Σκοπιά 1 Οκτωβρίου 1972, σελίδα 591. [Εικόνα στη σελίδα 19] Η φωτογραφία του γάμου μας, Φεβρουάριος 1943 [Εικόνα στη σελίδα 19] Το κάστρο Βέβελσμπουργκ προοριζόταν για ιδεολογικό κέντρο των Ες-Ες [Εικόνα στη σελίδα 20] Με τη σύζυγό μου, την Ίνγκε, σήμερα Αφήγηση από τον Γκότλιπ Μπέρνχαρτ http://wol.jw.org/el/wol/d/r11/lp-g/102010048 *** g 2/10 p. 18 *** From SS Officer to Servant of the True God

Εξαιτίας του γεγονότος ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι στη Γερμανία ήταν τότε γνωστοί με το όνομα Ειλικρινείς Σπουδαστές της Γραφής (Έρνστε Μπιμπελφόρσερ, στα γερμανικά Ernste Bibelforscher), δεν υποστήριζαν πολιτικά το Ναζιστικό κόμμα και αρνούνταν να υπηρετήσουν στο στρατό, κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος θέτονταν υπό κράτηση, στέλνονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή φυλακίζονταν. Σε αντίθεση με τους Εβραίους και τους Τσιγγάνους που διώκονταν για φυλετικούς λόγους, οι περίπου 25.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά διώκονταν λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Η Ναζιστική κυβέρνηση έδωσε στους κρατούμενους Μάρτυρες του Ιεχωβά την επιλογή να αποκηρύξουν την πίστη τους ως «εσφαλμένες διδασκαλίες», να υποταχθούν στην κρατική εξουσία και να υπηρετήσουν στο στρατό ώστε να αφεθούν ελεύθεροι. Στη Ναζιστική περίοδο, περίπου 10.000 Μάρτυρες, κυρίως γερμανικής καταγωγής, φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου είχαν στα ρούχα τους το διακριτικό μωβ τρίγωνο και υπολογίζεται ότι περίπου 2.500 έως 5.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά πέθαναν σε στρατόπεδα ή φυλακές. Περισσότεροι από 200 άντρες δικάστηκαν από το Γερμανικό Πολεμικό Δικαστήριο και εκτελέστηκαν επειδή αρνήθηκαν τη στρατιωτική υπηρεσία. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και Μάρτυρες του Ιεχωβά που προέρχονταν από την Αυστρία, την Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία, την Ολλανδία, τη Γαλλία και από άλλες χώρες. Πηγή: wikipedia Για την Ελλάδα του εμφυλίου ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαρούχας στο βιβλίο του «Αντιρρησίες Συνείδησης» (Ελληνικά Γράμματα, 1996) γράφει: «Η πρώτη καταδίκη σε θάνατο επιβλήθηκε στις 11-2-1949. Και ο αντιρρησίας συνείδησης Ιωάννης Τσούκαρης εκτελέστηκε με τουφεκισμό στη Λάρισα. Στις 2 Μαρτίου 1949 ακολούθησε και δεύτερη θανατική καταδίκη. Ο αντιρρησίας Γεώργιος Ορφανίδης εκτελέστηκε με τουφεκισμό στο Ναύπλιο» facebook https://fr-fr.facebook.com/1048965415125345/photos/a.1127604763928076.1073741828.1048965415125345/1315485641806653/?type=3