Φθόνος

[ARchiv@L]

ΦΘΟΝΟΣ

Αίσθημα πικρίας και δυσαρέσκειας για άλλους λόγω των υπαρχόντων, της ευημερίας, των πλεονεκτημάτων, της θέσης ή της υπόληψής τους. Τα φθονερά άτομα θέλουν αυτά που έχουν οι άλλοι και ίσως νομίζουν ότι όσοι κατέχουν το ποθούμενο αντικείμενο δεν το δικαιούνται. Ενώ η λέξη κιν’άχ του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου μπορεί, ανάλογα με τα συμφραζόμενα, να αναφέρεται είτε στο ζήλο, στη ζηλοτυπία και στην επιμονή για αποκλειστική αφοσίωση είτε στη ζήλια και στο φθόνο (2Βα 19:31· Ιεζ 16:42· Αρ 25:11· 5:14· Ιωβ 5:2), η λέξη φθόνος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου έχει πάντοτε αρνητική χροιά.—Ρω 1:29.

Μια από τις κακές ροπές του αμαρτωλού ανθρώπου είναι η τάση για φθόνο. (Ιακ 4:5) Ο φθόνος αποτελεί έκφραση μίσους. Επειδή οι Φιλισταίοι φθονούσαν την ευημερία του Ισαάκ, έφραξαν με μοχθηρία τα πηγάδια που του ήταν απαραίτητα για το πότισμα των ποιμνίων και των βοδιών του. Τελικά, ο βασιλιάς τους ζήτησε από τον Ισαάκ να φύγει από την περιοχή. (Γε 26:14-16, 27) Στην περίπτωση του Κορέ, του Δαθάν και του Αβιρών, ο φθόνος για την αξιοπρεπή και αξιότιμη θέση του Μωυσή και του Ααρών τούς έκανε να εξαπολύσουν εναντίον τους άγρια φραστική επίθεση. (Αρ 16:1-3· Ψλ 106:16-18) Η ευνοϊκή ανταπόκριση του λαού στον Ιησού γέμισε τους πρωθιερείς και πολλούς Ιουδαίους πρεσβυτέρους με φθόνο. Ο φθόνος τους κορυφώθηκε όταν παρέδωσαν τον Γιο του Θεού στον Πιλάτο για να του επιβάλει την ποινή του θανάτου.—Ματ 27:1, 2, 18· Μαρ 15:10.

Η υποστήριξη διδασκαλιών που δεν εναρμονίζονται με τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού προκαλεί φθόνο. Το πρώτο μέλημα του ατόμου που διδάσκει αυτές τις διδασκαλίες δεν είναι η δόξα του Θεού, αλλά η προώθηση των δικών του δοξασιών. Ο επακόλουθος φθόνος μπορεί να εκδηλωθεί με προσπάθειες κακοπαράστασης και δυσφήμησης των αληθινών Χριστιανών έτσι ώστε να υπονομευτούν οι κόποι τους και η ωφέλιμη επιρροή τους. (1Τι 6:3, 4) Ο απόστολος Παύλος είχε να αντιμετωπίσει άτομα με εσφαλμένα κίνητρα τα οποία κήρυτταν τον Χριστό από φθόνο. Πρόθεσή τους ήταν να αμφισβητήσουν την υπόληψη και την αποστολική εξουσία του Παύλου, πράγματα τα οποία φθονούσαν. Προσπαθούσαν να αποθαρρύνουν και να αποκαρδιώσουν το φυλακισμένο απόστολο. Επιχειρούσαν να αυτοπροβληθούν σε βάρος του για να προωθήσουν τους ιδιοτελείς σκοπούς τους.—Φλπ 1:15-17.

Ο Κίνδυνος του να Ενδώσει Κανείς στο Φθόνο. Όσοι πετυχαίνουν τους σκοπούς τους με απάτη και βία μπορεί να απολαμβάνουν προσωρινά ευημερία, ασφάλεια και καλή υγεία. Ακόμη και ο θάνατος των πονηρών μπορεί να είναι ειρηνικός, να μη συνοδεύεται από μεγάλη οδύνη. Όταν ένας υπηρέτης του Θεού βλέπει τις δικές του περιστάσεις που είναι ίσως λιγότερο ευνοϊκές, μπορεί να επιτρέψει στο φθόνο για τις περιστάσεις των πονηρών να διαβρώσει την εκτίμησή του για την αξία που έχει η εκτέλεση του θεϊκού θελήματος, όπως συνέβη με τον ψαλμωδό Ασάφ. (Ψλ 73:2-14) Να γιατί οι Γραφές παραθέτουν επανειλημμένα βάσιμους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να φθονούμε τους κακούς ούτε να υιοθετούμε τις οδούς τους: Όσοι πράττουν την αδικία είναι τόσο εφήμεροι όσο το χόρτο που ξεραίνεται γρήγορα από τη μεγάλη θερμότητα του ήλιου. (Ψλ 37:1, 2) Άσχετα με την ευημερία τους, όσοι πετυχαίνουν τους στόχους τους με βία είναι απεχθείς στον Ιεχωβά και έχουν την κατάρα του. (Παρ 3:31-33) Η ζωή τους δεν έχει μέλλον.—Παρ 23:17, 18· 24:1, 19, 20.

Η θλιβερή κατάσταση του φθονερού ατόμου παρουσιάζεται στη θεόπνευστη παροιμία: «Ο άνθρωπος που έχει φθονερό [κατά κυριολεξία, «κακό»] μάτι ξεσηκώνεται για να αποκτήσει πολύτιμα πράγματα, αλλά δεν ξέρει ότι θα έρθει πάνω του στέρηση». (Παρ 28:22) Το άτομο που έχει φθονερό μάτι οδεύει στην πραγματικότητα προς τη στέρηση. Ενώ αγωνίζεται να ανεβεί στο επίπεδο εκείνων που φθονεί, υποβιβάζει ηθικά τον εαυτό του, θυσιάζοντας τις δίκαιες αρχές. Ακόμη και αν καταφέρει να αποκτήσει πλούτη, αυτά είναι μόνο προσωρινά και πρέπει να τα αφήσει πίσω όταν πεθάνει. Άρα, αγωνίστηκε, ή “ξεσηκώθηκε”, για το τίποτα. Ο Ιησούς είπε ότι το «φθονερό μάτι [ὀφθαλμός πονηρός, Κείμενο]» συγκαταλέγεται στα πονηρά πράγματα που βγαίνουν μέσα από τον άνθρωπο και τον μολύνουν.—Μαρ 7:22, 23.

Ο φθόνος είναι ένα από τα αξιοκαταφρόνητα έργα της σάρκας και εμποδίζει κάποιον να κληρονομήσει τη Βασιλεία του Θεού. (Γα 5:19-21) Όλοι όσοι εμμένουν σε αυτόν είναι «άξιοι θανάτου». (Ρω 1:29, 32) Ωστόσο, με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, μπορεί κάποιος να αντισταθεί στην τάση για φθόνο.—Γα 5:16-18, 25, 26· Τιτ 3:3-5· 1Πε 2:1.

 

ΦΘΟΝΟΣ
Ενόραση, Τόμος 2

 

---

Προσέχω ότι πολλές παράγραφοι (αν οχι ΟΛΗ η ύλη !) από το άνω άρθρο, συμπεριλαμβάνονται και 
σε μια ιστορία που «κυκλοφορεί» στο ιντερνέτ, με τον τίτλο : 
" («Ομιλία του αδελφού Μαρκ Νούμερ, από το 2006.») " 
!; 

 

 

 

---

ΣΚΟΠΙΑ 2007 :