Θα ήταν κατάλληλο να έχει ένας Χριστιανός όπλο για προστασία από άλλους ανθρώπους;

[ARchiv@L]

 

Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Θα ήταν κατάλληλο να έχει ένας Χριστιανός πυροβόλο όπλο, όπως πιστόλι ή τουφέκι, για προστασία από άλλους ανθρώπους;

Αν και οι Χριστιανοί μπορεί να κάνουν λογικές ενέργειες για την προσωπική τους ασφάλεια, το κάνουν αυτό μέσα στα πλαίσια των Βιβλικών αρχών. Αυτές μας συμβουλεύουν να μη χρησιμοποιούμε σαρκικά όπλα, όπως πιστόλια, τουφέκια ή άλλα πυροβόλα όπλα, για προστασία από άλλους ανθρώπους. Σκεφτείτε τα ακόλουθα:

Στα μάτια του Ιεχωβά, η ζωή—ιδιαίτερα η ανθρώπινη ζωή—είναι ιερή. Ο ψαλμωδός Δαβίδ γνώριζε ότι ο Ιεχωβά «είναι η πηγή της ζωής». (Ψαλμ. 36:9) Συνεπώς, αν ένας Χριστιανός επιλέξει να πάρει λογικά μέτρα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή την ιδιοκτησία του, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του ώστε να μην αφαιρέσει μια ανθρώπινη ζωή και γίνει ένοχος αίματος.—Δευτ. 22:8· Ψαλμ. 51:14.

Αν και η χρήση αρκετών αντικειμένων θα μπορούσε να οδηγήσει σε ενοχή αίματος, με τα όπλα είναι πιο εύκολο να σκοτώσει κάποιος έναν άνθρωπο—είτε κατά λάθος είτε εσκεμμένα.* Επιπλέον, αν ο επιτιθέμενος—που μπορεί ήδη να βρίσκεται σε ένταση—δει ότι το άλλο άτομο έχει όπλο, είναι πολύ πιθανό να κλιμακωθεί η κατάσταση και μπορεί κάποιος να χάσει τη ζωή του.

Όταν ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του να προμηθευτούν σπαθιά την τελευταία νύχτα της ζωής του στη γη, σκοπός του δεν ήταν η προστασία. (Λουκ. 22:36, 38) Αντίθετα, ο Ιησούς τούς είπε να φέρουν ένα σπαθί για να τους διδάξει έμπρακτα να μην καταφεύγουν στη βία, ακόμα και όταν θα έρχονταν αντιμέτωποι με ένα οπλισμένο πλήθος. (Λουκ. 22:52) Όταν ο Πέτρος χρησιμοποίησε ένα από τα σπαθιά εναντίον του δούλου του αρχιερέα, ο Ιησούς πρόσταξε τον Πέτρο: «Επίστρεψε το σπαθί σου στη θέση του». Έπειτα ο Ιησούς διατύπωσε μια θεμελιώδη αλήθεια, μια αρχή που καθοδηγεί τους ακολούθους του μέχρι σήμερα: «Όλοι εκείνοι που παίρνουν σπαθί θα αφανιστούν από σπαθί».—Ματθ. 26:51, 52.

Σε αρμονία με το εδάφιο Μιχαίας 4:3, τα μέλη του λαού του Θεού “σφυρηλατούν τα σπαθιά τους σε υνιά και τα δόρατά τους σε δρεπάνια”. Αυτό το διακριτικό γνώρισμα των αληθινών Χριστιανών εναρμονίζεται με τη θεόπνευστη προτροπή του αποστόλου Παύλου: «Να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν. . . . Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους». (Ρωμ. 12:17, 18) Παρά τις πολλές δυσκολίες που πέρασε ο Παύλος, περιλαμβανομένων και των “κινδύνων από ληστές”, έζησε σύμφωνα με τα λόγια του—ποτέ δεν έβαλε την προσωπική ασφάλεια πάνω από τις Γραφικές αρχές. (2 Κορ. 11:26) Αντί για αυτό, εμπιστευόταν στον Θεό και στη σοφία που υπάρχει στον Λόγο Του—σοφία που «είναι καλύτερη από τα σύνεργα της μάχης».—Εκκλ. 9:18.

Οι Χριστιανοί θεωρούν τη ζωή πολύ πιο πολύτιμη από τα υλικά πράγματα. «Η ζωή . . . δεν είναι αποτέλεσμα των υπαρχόντων [κάποιου]». (Λουκ. 12:15) Έτσι λοιπόν, αν η γλώσσα που εκδηλώνει πραότητα δεν καταφέρει να σταματήσει έναν οπλισμένο ληστή, οι σοφοί Χριστιανοί ακολουθούν την αρχή που εμπεριέχεται στα λόγια του Ιησού: «Μην αντισταθείτε σε αυτόν που είναι πονηρός». Αυτό μπορεί ακόμα και να απαιτήσει να δώσουμε τα εσωτερικά και τα εξωτερικά μας ενδύματα, σαν να λέγαμε. (Ματθ. 5:39, 40· Λουκ. 6:29)* Η καλύτερη τακτική, φυσικά, είναι η πρόληψη. Αν αποφεύγουμε “την αλαζονική επίδειξη των μέσων διαβίωσής μας” και είμαστε γνωστοί στους γείτονές μας ως φιλειρηνικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, μπορεί να μη γίνουμε στόχος βίαιων εγκληματιών.—1 Ιωάν. 2:16· Παρ. 18:10.

Οι Χριστιανοί σέβονται τις συνειδήσεις των άλλων. (Ρωμ. 14:21) Αν γινόταν γνωστό ότι ένα μέλος της εκκλησίας είχε όπλο για προστασία από άλλους ανθρώπους, μερικοί ομόπιστοί του μπορεί να συγκλονίζονταν, ακόμα και να πρόσκοπταν. Η αγάπη μάς υποκινεί να βάζουμε τα συμφέροντα των άλλων πάνω από τα δικά μας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα παραιτηθούμε από κάτι που πιστεύουμε πως είναι νόμιμο δικαίωμα.—1 Κορ. 10:32, 33· 13:4, 5.

Οι Χριστιανοί αγωνίζονται να είναι υποδειγματικοί. (2 Κορ. 4:2· 1 Πέτρ. 5:2, 3) Αν ένας Χριστιανός λάβει Γραφική συμβουλή αλλά συνεχίσει να έχει όπλο για προστασία από άλλους ανθρώπους, δεν θα μπορεί να θεωρείται υποδειγματικός. Συνεπώς, δεν θα έχει τα προσόντα για ευθύνες ή ειδικά προνόμια μέσα στην εκκλησία. Το ίδιο ισχύει και για κάποιον Χριστιανό που συνεχίζει να έχει μαζί του πυροβόλο όπλο ως μέρος της δουλειάς του. Πόσο καλύτερο θα ήταν να βρει άλλη εργασία!*

Το πώς επιλέγει ένας Χριστιανός να προστατέψει τον εαυτό του, την οικογένειά του ή τα αποκτήματά του είναι, φυσικά, κατά κύριο λόγο προσωπικό ζήτημα, όπως είναι και η επιλογή εργασίας. Από την άλλη, οι Βιβλικές αρχές αντανακλούν τη σοφία του Θεού και την αγάπη του για εμάς. Από σεβασμό για αυτές τις αρχές, οι πνευματικά ώριμοι Χριστιανοί επιλέγουν να μην έχουν πυροβόλο όπλο για προστασία από άλλους ανθρώπους. Γνωρίζουν ότι η αληθινή και διαρκής ασφάλεια έρχεται σε εκείνους που δείχνουν εμπιστοσύνη στον Θεό ζώντας σε αρμονία με τις Βιβλικές αρχές.—Ψαλμ. 97:10· Παρ. 1:33· 2:6, 7.

 

Στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, οι Χριστιανοί θα στηριχτούν στον Ιεχωβά και δεν θα προσπαθήσουν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους

Ένας Χριστιανός ίσως αποφασίσει να έχει στην κατοχή του πυροβόλο όπλο (όπως τουφέκι ή καραμπίνα) για να κυνηγάει ζώα για τροφή ή για να προστατεύεται από τα άγρια ζώα. Όταν δεν χρησιμοποιούνται όμως, αυτά τα όπλα είναι καλύτερο να φυλάσσονται άδεια, ίσως ακόμα και αποσυναρμολογημένα, και κλειδωμένα σε ασφαλές σημείο. Σε μέρη όπου η οπλοκατοχή είναι παράνομη, υπόκειται σε περιορισμούς ή ρυθμίζεται με κάποιον άλλον τρόπο, οι Χριστιανοί υπακούν στον νόμο.—Ρωμ. 13:1.

Αναφορικά με το ζήτημα της άμυνας απέναντι στον βιασμό, δείτε το άρθρο «Πώς να Αποτρέψετε το Βιασμό» στο Ξύπνα! 8 Μαρτίου 1993.

Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την αποδοχή εργασίας που περιλαμβάνει οπλοφορία υπάρχουν στα τεύχη της Σκοπιάς 1 Νοεμβρίου 2005, σελ. 31, και 15 Νοεμβρίου 1983, σελ. 25, 26.

 

Η Σκοπιά—Έκδοση Μελέτης  |  Ιούλιος 2017     
    
    
 

 

[ARchiv@L]

 

---

πηγή :