Γιατί Πρέπει να Τηρούμε την Ανάμνηση του Θανάτου του Ιησού;

[ARchiv@L]

 

 

Γιατί Πρέπει να Τηρούμε την Ανάμνηση του Θανάτου του Ιησού;

Ακολουθεί μια συζήτηση την οποία θα μπορούσε να έχει ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά με κάποιον συνάνθρωπό του. Ας φανταστούμε ότι μια Μάρτυρας του Ιεχωβά, η Σάρα, βρίσκεται στην πόρτα της Βανέσα.

«ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΣΕ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΟΥ»

Σάρα: Γεια σου, Βανέσα. Χάρηκα πολύ που σε είδα στην Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού Χριστού την προηγούμενη εβδομάδα.* Πώς σου φάνηκε;

Βανέσα: Μου άρεσε, αλλά πρέπει να σου πω ότι δεν κατάλαβα όλα όσα ειπώθηκαν. Ξέρω ότι η γέννηση του Ιησού γιορτάζεται τα Χριστούγεννα και η ανάστασή του το Πάσχα, αλλά δεν έχω ξανακούσει να γιορτάζεται η ανάμνηση του θανάτου του.

Σάρα: Πράγματι, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα είναι δημοφιλείς γιορτές σε όλο τον κόσμο. Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι το σημαντικό είναι να τηρούν την ανάμνηση του θανάτου του Ιησού. Αν έχεις λίγα λεπτά, θα χαιρόμουν να ανασκοπήσουμε τους λόγους για τους οποίους το κάνουν αυτό.

Βανέσα: Γιατί όχι. Έχω λίγο χρόνο.

Σάρα: Ο βασικότερος λόγος είναι ότι ο ίδιος ο Ιησούς έδωσε αυτή την οδηγία στους ακολούθους του. Σκέψου τι συνέβη τη νύχτα πριν από το θάνατό του. Θυμάσαι εκείνο το ειδικό γεύμα που έφαγε μαζί με τους πιστούς ακολούθους του;

Βανέσα: Εννοείς το Μυστικό Δείπνο;

Σάρα: Ακριβώς. Ονομάζεται επίσης και Δείπνο του Κυρίου. Σε εκείνο το δείπνο, ο Ιησούς έδωσε σαφείς οδηγίες στους ακολούθους του. Μπορείς σε παρακαλώ να διαβάσεις τα λόγια του όπως είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Λουκάς 22:19;

Βανέσα: Φυσικά. «Επίσης, πήρε ένα ψωμί, έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή, το έσπασε και τους το έδωσε λέγοντας: “Αυτό σημαίνει το σώμα μου, το οποίο θα δοθεί για χάρη σας. Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου”».

Σάρα: Σε ευχαριστώ. Πρόσεξε την οδηγία του Ιησού στην τελευταία πρόταση του εδαφίου: «Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου». Φυσικά, ακριβώς πριν τους δώσει την οδηγία για την ανάμνηση, τους είχε πει ξεκάθαρα τι έπρεπε να θυμούνται σχετικά με αυτόν. Ο Ιησούς τούς είπε ότι θα έδινε τη ζωή του για χάρη των ακολούθων του. Εξέφρασε αυτή τη σκέψη με παρόμοια λόγια τα οποία είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ματθαίος 20:28: «Ο Γιος του ανθρώπου ήρθε, όχι για να τον διακονήσουν, αλλά για να διακονήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». Με λίγα λόγια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συγκεντρώνονται κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του Ιησού για αυτόν ακριβώς το λόγο—για να τιμήσουν τη λυτρωτική θυσία που πρόσφερε ο Ιησούς. Ο θάνατός του σημαίνει ζωή για όλους τους υπάκουους ανθρώπους.

ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΤΟ ΛΥΤΡΟ;

Βανέσα: Έχω ακούσει να λέγεται ότι ο Ιησούς πέθανε για να αποκτήσουμε εμείς ζωή. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν κατάλαβα πραγματικά πώς γίνεται αυτό.

Σάρα: Και δεν είσαι η μόνη, Βανέσα. Το ζήτημα της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού είναι πολύ βαθύ. Αλλά είναι επίσης μια από τις πιο υπέροχες αλήθειες του Λόγου του Θεού. Μήπως όμως σε καθυστερώ;

Βανέσα: Όχι. Έχω λίγο χρόνο ακόμη.

Σάρα: Ωραία. Πρόσφατα διάβαζα για το ζήτημα του λύτρου, θα προσπαθήσω, λοιπόν, να σου το εξηγήσω όσο πιο απλά γίνεται.

Βανέσα: Εντάξει.

Σάρα: Για να κατανοήσουμε το λύτρο, πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε την κατάσταση που δημιούργησαν ο Αδάμ και η Εύα αμαρτάνοντας στον κήπο της Εδέμ. Ας διαβάσουμε το εδάφιο Ρωμαίους 6:23 το οποίο θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε το ζήτημα που περιλαμβάνεται. Θέλεις να το διαβάσεις εσύ;

Βανέσα: Βεβαίως. «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος, αλλά το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας».

Σάρα: Ευχαριστώ. Ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά πώς αρχίζει το εδάφιο: «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». Αυτός είναι ο απλός κανόνας τον οποίο έθεσε ο Θεός στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας—ο μισθός, ή αλλιώς η τιμωρία, για την αμαρτία είναι ο θάνατος. Φυσικά, στην αρχή κανένας δεν ήταν αμαρτωλός. Ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν τέλειοι, και όλα τους τα παιδιά θα είχαν γεννηθεί τέλεια. Συνεπώς, δεν υπήρχε λόγος να πεθάνει κανένας. Ο Αδάμ και η Εύα καθώς και όλοι οι απόγονοί τους είχαν την προοπτική αιώνιας, ευτυχισμένης ζωής. Αλλά όπως ξέρουμε, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι.

Βανέσα: Όντως, ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό.

Σάρα: Ακριβώς. Και όταν το έκαναν αυτό—όταν δηλαδή ο Αδάμ και η Εύα επέλεξαν να παρακούσουν τον Θεό—έπεσαν στην αμαρτία. Ουσιαστικά επέλεξαν την ατέλεια, επέλεξαν να γίνουν αμαρτωλοί. Αυτή η επιλογή είχε ολέθριες συνέπειες, όχι μόνο για τον Αδάμ και την Εύα, αλλά και για όλους τους απογόνους τους.

Βανέσα: Δηλαδή;

Σάρα: Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Σου αρέσει να μαγειρεύεις;

Βανέσα: Ναι! Μου αρέσει πολύ.

Σάρα: Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι μόλις αγόρασες μια ολοκαίνουρια φόρμα για να ψήνεις ψωμί. Αλλά πριν καν τη χρησιμοποιήσεις για πρώτη φορά, πέφτει κάτω και κάνει ένα μεγάλο βαθούλωμα. Πώς θα βγαίνουν όλα τα ψωμιά που θα ψήνεις σε αυτή τη φόρμα; Δεν θα έχουν και αυτά βαθούλωμα;

Βανέσα: Ναι, σίγουρα.

Σάρα: Με παρόμοιο τρόπο, όταν ο Αδάμ και η Εύα επέλεξαν να παρακούσουν τον Θεό, ήταν σαν να απέκτησαν «βαθούλωμα», το σημάδι της αμαρτίας και της ατέλειας. Και επειδή αμάρτησαν προτού αποκτήσουν παιδιά, όλα τους τα παιδιά γεννήθηκαν με το ίδιο «βαθούλωμα». Γεννήθηκαν όλα σε αμαρτωλή κατάσταση. Στη Γραφή, η λέξη «αμαρτία» αναφέρεται όχι μόνο σε πράξεις αλλά και στην κατάσταση που έχουμε κληρονομήσει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι παρότι εσύ και εγώ δεν είχαμε κάνει τίποτα κακό—ούτε καν είχαμε γεννηθεί όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν—μας καταδίκασαν μαζί με όλες τις μελλοντικές γενιές σε ατελή, αμαρτωλή ζωή που καταλήγει στο θάνατο. Όπως διαβάσαμε στο εδάφιο Ρωμαίους 6:23, η ποινή της αμαρτίας είναι θάνατος.

Βανέσα: Αυτό μου φαίνεται άδικο. Γιατί να υποφέρει ολόκληρη η ανθρωπότητα επ’ άπειρον εξαιτίας της αμαρτίας του Αδάμ και της Εύας;

Σάρα: Έχεις δίκιο—όντως φαίνεται άδικο. Αλλά το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό. Ο Θεός, με την τέλεια δικαιοσύνη του, αποφάσισε ότι ο Αδάμ και η Εύα έπρεπε να πεθάνουν για τις αμαρτίες τους, αλλά δεν άφησε εμάς, τους απογόνους τους, χωρίς ελπίδα. Ο Θεός βρήκε τρόπο για να ξεφύγουμε από αυτή τη ζοφερή κατάσταση. Εδώ έρχεται στο προσκήνιο η λυτρωτική θυσία του Ιησού. Ας δούμε ξανά το εδάφιο Ρωμαίους 6:23. Αφού πρώτα αναφέρει ότι «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος», κατόπιν συνεχίζει: «Αλλά το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας». Συνεπώς, ο θάνατος του Ιησού ανοίγει το δρόμο για να ξεφύγουμε από την αμαρτία και το θάνατο.*

ΛΥΤΡΟ—ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Σάρα: Υπάρχει και μια ακόμα λεπτομέρεια σε αυτό το εδάφιο που θα ήθελα να προσέξεις.

Βανέσα: Ναι; Ποια;

Σάρα: Το εδάφιο αναφέρει: «Το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας». Σκέψου, εφόσον ο Ιησούς ήταν αυτός που υπέφερε και πέθανε για εμάς δίνοντας τη ζωή του για χάρη μας γιατί το εδάφιο αναφέρει το λύτρο ως «το δώρο που δίνει ο Θεός»; Γιατί δεν λέει: «το δώρο που δίνει ο Ιησούς»;*

Βανέσα: Τι να πω; Δεν ξέρω.

Σάρα: Ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν από τον Θεό, και όταν παρήκουσαν στον κήπο της Εδέμ αμάρτησαν εναντίον Του. Πρέπει να πληγώθηκε βαθιά όταν τα δύο πρώτα ανθρώπινα παιδιά του στασίασαν εναντίον του. Αλλά ο Ιεχωβά διατύπωσε αμέσως τη λύση.* Σκοπός του ήταν ένα από τα πνευματικά του πλάσματα να έρθει στη γη, να ζήσει ως τέλειος άνθρωπος και τελικά να προσφέρει τη ζωή του ως λυτρωτική θυσία. Άρα όντως, η προμήθεια του λύτρου, στο σύνολό της, ήταν δώρο από τον Θεό. Το λύτρο όμως είναι δώρο του Θεού και με μια άλλη έννοια. Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς ένιωσε ο Θεός όταν θανατώθηκε ο Ιησούς;

Βανέσα: Όχι, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ.

Σάρα: Βλέπω παιχνίδια στην αυλή. Έχεις παιδιά;

Βανέσα: Ναι, έχω ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι.

Σάρα: Μιας και είσαι γονέας σκέψου πώς θα ένιωσε ο ουράνιος Πατέρας του Ιησού, ο Ιεχωβά Θεός, την ημέρα που πέθανε ο Γιος του. Πώς ένιωσε όταν έβλεπε από τον ουρανό να συλλαμβάνουν, να χλευάζουν και να γρονθοκοπούν τον αγαπητό του Γιο; Και πώς θα ένιωσε ο Πατέρας βλέποντας να καρφώνουν τον Γιο του σε έναν ξύλινο πάσσαλο και να τον αφήνουν εκεί να αργοπεθαίνει βασανιστικά;

Βανέσα: Πρέπει να ένιωσε απαίσια. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό.

Σάρα: Φυσικά, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς ακριβώς ένιωσε ο Θεός εκείνη τη μέρα. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι έχει αισθήματα, όπως επίσης ξέρουμε και γιατί επέτρεψε να συμβεί όλο αυτό. Ένα πολύ γνωστό εδάφιο, το Ιωάννης 3:16, το εξηγεί πολύ όμορφα. Θα το διαβάσεις σε παρακαλώ;

Βανέσα: Ναι. «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

Η λυτρωτική θυσία είναι η μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης που έγινε ποτέ

Σάρα: Ευχαριστώ. Δες ξανά την αρχή του εδαφίου: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο». Εκεί βρίσκεται η ουσία—στην αγάπη. Η αγάπη υποκίνησε τον Θεό να στείλει τον Γιο του στη γη προκειμένου να πεθάνει για εμάς. Η λυτρωτική θυσία είναι πράγματι η μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης που έγινε ποτέ. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συγκεντρώνονται κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του Ιησού για να θυμηθούν ακριβώς αυτό. Σε βοήθησαν καθόλου όσα είπαμε;

Βανέσα: Ναι. Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο για να μου πεις όλα αυτά.

Μήπως έχετε απορίες για κάποιο Βιβλικό θέμα; Έχετε την περιέργεια να μάθετε κάτι για τα πιστεύω ή τις θρησκευτικές συνήθειες των Μαρτύρων του Ιεχωβά; Αν ναι, μη διστάσετε να τους ρωτήσετε. Θα χαρούν πολύ να συζητήσετε για τέτοια θέματα.

 

 

---

Η Σκοπιά (2015)
 

 

 

 

---

Μια φορά το χρόνο, στην επέτειο του θανάτου του Ιησού Χριστού, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συγκεντρώνονται σε ενθύμηση της θυσίας του.

 

---