Poniedziałek 1 maja

[ARchiv@L]

‛Zdumieli się ujmującymi słowami płynącymi z jego ust’ (Łuk. 4:22).

Naśladujemy ujmujący sposób mówienia Jezusa, gdy jesteśmy życzliwi, uprzejmi i zważamy na cudze uczucia. Jezus, widząc tłum ludzi, którzy bardzo chcieli go posłuchać, ulitował się nad nimi i „zaczął ich nauczać wielu rzeczy” (Marka 6:34). Nawet kiedy był znieważany, nie uciekał się do szorstkiej mowy (1 Piotra 2:23). Mówienie w sposób łagodny i taktowny bywa wyzwaniem w rozmowie z kimś, kogo dobrze znamy. Łatwo wtedy uznać, że można powiedzieć wszystko, co się chce. Może tak się zdarzyć, gdy rozmawiamy z krewnym lub bliskim przyjacielem w zborze. Czy Jezus uważał, że bliskie relacje z uczniami dają mu prawo zwracać się do nich w sposób szorstki? W żadnym wypadku! Kiedy jego najbliżsi naśladowcy dalej sprzeczali się o to, kto z nich jest większy, Jezus życzliwie ich skorygował i posłużył się przykładem małego dziecka (Marka 9:33-37). Starsi mogą wzorować się na Jezusie, udzielając rad „w duchu łagodności” (Gal. 6:1). w15 15.12 3:15, 16