Wtorek 9 maja

[ARchiv@L]

Ustanów nam więc króla, aby nas sądził (1 Sam. 8:5).

Samuel tak się wzbraniał przed spełnieniem prośby Izraelitów, że Jehowa aż trzykrotnie kazał mu ich usłuchać (1 Sam. 8:7, 9, 22). Jednak Samuel nie pozwolił, by w jego sercu zakorzeniła się gorycz lub uraza wobec człowieka, który miał go zastąpić. Gdy Jehowa polecił mu namaścić Saula, prorok nie ociągał się. Zrobił to nie z poczucia obowiązku, lecz chętnie, z miłości. Wzorem Samuela dzisiejsi doświadczeni starsi są życzliwie nastawieni wobec tych, których szkolą (1 Piotra 5:2). Tacy nadzorcy nie powstrzymują się od szkolenia drugich, bo nie obawiają się zrezygnować na ich rzecz z pewnych przywilejów w zborze. Wielkoduszni nauczyciele postrzegają chętnych do nauki braci nie jako rywali, ale jako „współpracowników” — jako cenne dary dla zboru (2 Kor. 1:24;Hebr. 13:16). A ileż zadowolenia daje takim niesamolubnym nauczycielom obserwowanie, jak uczniowie wykorzystują swoje umiejętności dla dobra braci i sióstr! (Dzieje 20:35). w15 15.4 1:16, 17