Piątek 17 lutego

[ARchiv@L]

Niech wasza wypowiedź zawsze będzie wdzięczna, przyprawiona solą (Kol. 4:6).

W działalności kaznodziejskiej spotykamy się z różnymi reakcjami — niektóre są przychylne, a inne wrogie. Jednak bez względu na to, jak reagują ludzie, musimy się trzymać standardu, który wyznacza nam Słowo Boże: Kiedy podejmujemy się ‛obrony wobec każdego, kto od nas żąda uzasadnienia nadziei’, robimy to „w łagodnym usposobieniu i z głębokim respektem”, ponieważ kierujemy się miłością do bliźnich (1 Piotra 3:15). Taką miłość okazujemy nawet wtedy, gdy rozgniewany domownik odrzuci nasze orędzie i nas zwymyśla. Bierzemy wtedy wzór z Jezusa: „Gdy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się obelgami. Gdy cierpiał, nie groził, ale poruczał siebie temu [Jehowie], który sądzi w sposób nacechowany prawością” (1 Piotra 2:23). Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia ze współwyznawcami czy innymi osobami, przejawiamy pokorę i stosujemy się do rady: ‛Nie odpłacajcie krzywdą za krzywdę ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie’ (1 Piotra 3:8, 9). w15 15.11 4:17, 18