Wtorek 28 marca

[ARchiv@L]

Nie było (...) nikogo takiego jak on (2 Król. 18:5).

Chociaż Ezechiasz był synem jednego z najgorszych królów Judy, wyrósł na jednego z najlepszych władców (2 Król. 18:6). Postanowił usunąć zło, którego dopuszczał się jego ojciec. W ramach energicznej i szeroko zakrojonej kampanii oczyścił świątynię, dokonał przebłagania za grzechy ludu i zniszczył pogańskie bożki (2 Kron. 29:1-11,18-24; 31:1). A w obliczu niełatwych wyzwań, jak na przykład groźby ataku asyryjskiego króla Sancheriba na Jerozolimę, dowiódł odwagi i głębokiej wiary. Ufał, że Bóg zapewni wybawienie, oraz słowem i czynem dodawał ludowi otuchy (2 Kron. 32:7, 8). Kiedy później musiał zostać skorygowany za swą wyniosłą postawę, ukorzył się i okazał skruchę (2 Kron. 32:24-26). Jak widać, nie pozwolił, by jego przeszłość zaciążyła na jego teraźniejszości lub pozbawiła go widoków na przyszłość. Pokazał raczej, że był przyjacielem Jehowy i dał piękny przykład godny naśladowania. w16.02 2:11