Έφυγα απο τους Μάρτυρες του Ιεχωβά»

[ARchiv@L]

 

¹⁹ Το 1892 κιόλας, Η Σκοπιά σχολίασε πως «είναι καθήκον μας να αποκόπτουμε τους Χριστιανούς εκείνους που, είτε άμεσα είτε έμμεσα, αρνούνται ότι ο Χριστός πρόσφερε τον εαυτό του ως λύτρο [αντίστοιχο τίμημα] για όλους». (Διαβάστε 2 Ιωάννη 10) Το 1904, το βιβλίο Η Νέα Κτίσις αναγνώρισε ότι εκείνοι που εμμένουν στην εσφαλμένη διαγωγή συνιστούν πραγματικό κίνδυνο ηθικής κατάπτωσης της εκκλησίας. Εκείνη την εποχή, ολόκληρη η εκκλησία συμμετείχε σε «εκκλησιαστικές δίκες» για να εξετάσει περιπτώσεις σοβαρής αδικοπραγίας. Ωστόσο, τέτοιες περιπτώσεις ήταν σπάνιες. Το 1944, Η Σκοπιά έδειξε ότι αυτού του είδους τα ζητήματα πρέπει να τα χειρίζονται μόνο υπεύθυνοι αδελφοί. Το 1952, δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά μια βασισμένη στη Γραφή διαδικασία για το χειρισμό δικαστικών ζητημάτων. Τονίστηκε ότι ένας βασικός λόγος για την αποκοπή των αμετανόητων ατόμων είναι για να διατηρείται η εκκλησία καθαρή.

http://wol.jw.org/el/wol/d/r11/lp-g/1102014250#h=25